Thursday. No effing classes because we are done with our epic Field Study.
I'm really tired actually. The exam week is running closer to us. Our movie is far from reality. Requirements ... they're killing me.
I scheduled a shooting this afternoon. Yeah. I'm super tired. Did I mention that already? HAHA. OO. Pagod na nga ako. Kaya pwede bang wag na lang mag english? Masaya naman ang shooting kahit pagod na pagod na ako. (paulit ulit na ako?) Nakakatuwa rin dahil game na game ang bida kong si Pheng. Buti na lang. Hindi ko na kasi kaya maging bida eh. Ako na nga ang script writer, cameraman, propsman, editor ng movie, runner pa. Ano pa ba? All in one na ako. Tapos aasahan niyo pang maging actress ako? Supppppeeeeer tired na ako nun for sure. Buti na lang talaga anjan si Alejandro, ang laging nagpapasaya at nag aalaga sa akin. Hindi niya talaga ako pinababayaan. Laging nasa tabi ko at lagi kong maaasahan. Minsan iniisip ko ang swerte ko sa kanya. Maswerte ako kasi ako ang minahal niya.
Buong hapon kaming nagshooting. Nang makatapos kami ng isang scene, nagrequest ng pahinga ang bida. Pinagbigyan ko muna sila para naman makakuha ako ng clearance. OO. Exam na next week pero wala pa akong clearance. Grabey na itey! SInamahan ako ni Al kumuha. Pero bago pa ako makarating sa Admin Building, isang matinding balita ang sumalpok sa akin. Bukas na raw ang pasahan ng movie. BONGGA! Ang tagal bago nag sink in sa akin. Pero nang mga time na yun, hindi ko na alam ang gagawin ko. May powerpoint presentation pang naghihintay sa akin sa bahay!
Dahil sa masaklap na pangyayari, napag usapan namin na tapusin lahat ng shooting ngayong gabi. Yeah! Ngayong gabi sa San Antonio. Tinapos lang namin ang kalahati ng isang scene saka na kami dumiretso sa San Antonio. Yung iba umuwi muna para magpaalam at magbihis. Naki insert na rin ako ng sim sa cp ni Al para makatawag sa ibang cast. Ang masakit, yung iba hindi makakapunta. Kailangan maghanap ng ibang cast.
So daming text na ang natatanggap ko. Nagkaproblem pa yata sila Jaja at si Ron. Pero pagtingin ko sa cp, may isang text message na nakatawag ng pansin sa akin. "Mahal ko" were the first two words. Mahal ko. Eh cellphone to ng boyfriend ko. Baby ko naman ang tawag niya sa akin. Malamang hindi ako yun. May iba pa siyang mahal? May iba pa siyang girlfriend?
Tinignan ko lahat ng text messages. Hindi naman ako ganung tao pero sinubukan kong basahin lahat. Ang tapang ko nu? Hindi ko alam kung san ko nahugot yung tapang ko. Dahil siguro sa pagod eh namanhid na ako ng lubusan. Casual lang yung mga nabasa ko sa inbox. Yung mga tipong "kumain ka na?" "Ok lang ako." "May sakit ako kaya hindi ako pumasok." Yung mga tipong ganun. Hindi nga lang normal kasi sa bawat messeage may "mahal ko". Okay. Inbox yun. I checked the sent items. I should look at his side, and that was the sent items. Yung mga unang message, ok pa. Wala akong nakitang "mahal ko". Pero tulad siya sa mga sinasabi niya sa akin. "Drink your meds". "Kain na po kayo." Yung totoo? Ano ba niya ako?
Hanggang sa kalagitnaan ng sent items, nakita ko na tinatawag na ring niyang "Mahal ko" yung lintik na babae na yun. Kung sino man yun. At may isang particular message ang nagpahinto sa akin sa ginagawa ko ... "Mahal ko, gawin na nating legal yung relasyon natin ..." yan ang sabi ng boyfriend ko dun sa mahal "daw" niya.
Yung moment na yun, napapikit ako. Si Lord agad ang tinanong ko. Kailangan ba talaga lahat ng sakit at paghihirap maramdaman ko ngayong araw na ito? Nagtataka ako kung bakit ang lakas ng loob niyang ipahawak sa akin ang cellphone niya nang hindi pa nagbubura ng messages. Tinatanong ko na rin ang sarili ko kung bakit pa siya sumama sa akin sa shooting. Bakit pa niya pinapahirapan at dinadamay ang sarili niya sa lahat ng gulong pinapasok ko? Bakit ba? Ano ba talaga niya ako?
Napansin niya atang hindi na talaga ako okay. Tulala na lang ako na nakatingin sa bintana ng bus. Ang totoo, ayoko ng mag isip. Yung kama ko ang naiisip ko sa mga oras na yun. But I shook my head and started to talk to myself. I need to hold on. Stay focused. Stop thinking nonsense. Specially, don't cry. It will ruin everything. I am their only hope. I can't afford to lose hope now.
Di ko pa masyadong maramdaman yung sakit. Di ko pa ba siya gaanong mahal para masaktan ng sobra? I feel betrayed. Feeling ko talaga natraydor ako at nagkamali na naman ako ng pinagkatiwalaan. But still, I let him stay by my side. Hindi dahil sa kailangan ko siya ngayon, kundi dahil nararamdaman kong totoong mahal niya ako. I let the night pass. Masama man ang loob ko, nagshooting kami ng kasama siya. Natulog pa kami sa iisang bubong.
Mapapasaya at maaasahan ko pa rin kaya siya? Should I think about our relationship? I'm so tired getting hurt. Please Lord, You know everything. Please let it stop if it will just hurt me.
At the end, I was hurt. I was tired. Accomplished nothing. Ayy meron pala. Yung powerpoint ko. Ang FS ko? Patay.
GOOD MORNIGHT.
I'm really tired actually. The exam week is running closer to us. Our movie is far from reality. Requirements ... they're killing me.
I scheduled a shooting this afternoon. Yeah. I'm super tired. Did I mention that already? HAHA. OO. Pagod na nga ako. Kaya pwede bang wag na lang mag english? Masaya naman ang shooting kahit pagod na pagod na ako. (paulit ulit na ako?) Nakakatuwa rin dahil game na game ang bida kong si Pheng. Buti na lang. Hindi ko na kasi kaya maging bida eh. Ako na nga ang script writer, cameraman, propsman, editor ng movie, runner pa. Ano pa ba? All in one na ako. Tapos aasahan niyo pang maging actress ako? Supppppeeeeer tired na ako nun for sure. Buti na lang talaga anjan si Alejandro, ang laging nagpapasaya at nag aalaga sa akin. Hindi niya talaga ako pinababayaan. Laging nasa tabi ko at lagi kong maaasahan. Minsan iniisip ko ang swerte ko sa kanya. Maswerte ako kasi ako ang minahal niya.
Buong hapon kaming nagshooting. Nang makatapos kami ng isang scene, nagrequest ng pahinga ang bida. Pinagbigyan ko muna sila para naman makakuha ako ng clearance. OO. Exam na next week pero wala pa akong clearance. Grabey na itey! SInamahan ako ni Al kumuha. Pero bago pa ako makarating sa Admin Building, isang matinding balita ang sumalpok sa akin. Bukas na raw ang pasahan ng movie. BONGGA! Ang tagal bago nag sink in sa akin. Pero nang mga time na yun, hindi ko na alam ang gagawin ko. May powerpoint presentation pang naghihintay sa akin sa bahay!
Dahil sa masaklap na pangyayari, napag usapan namin na tapusin lahat ng shooting ngayong gabi. Yeah! Ngayong gabi sa San Antonio. Tinapos lang namin ang kalahati ng isang scene saka na kami dumiretso sa San Antonio. Yung iba umuwi muna para magpaalam at magbihis. Naki insert na rin ako ng sim sa cp ni Al para makatawag sa ibang cast. Ang masakit, yung iba hindi makakapunta. Kailangan maghanap ng ibang cast.
So daming text na ang natatanggap ko. Nagkaproblem pa yata sila Jaja at si Ron. Pero pagtingin ko sa cp, may isang text message na nakatawag ng pansin sa akin. "Mahal ko" were the first two words. Mahal ko. Eh cellphone to ng boyfriend ko. Baby ko naman ang tawag niya sa akin. Malamang hindi ako yun. May iba pa siyang mahal? May iba pa siyang girlfriend?
Tinignan ko lahat ng text messages. Hindi naman ako ganung tao pero sinubukan kong basahin lahat. Ang tapang ko nu? Hindi ko alam kung san ko nahugot yung tapang ko. Dahil siguro sa pagod eh namanhid na ako ng lubusan. Casual lang yung mga nabasa ko sa inbox. Yung mga tipong "kumain ka na?" "Ok lang ako." "May sakit ako kaya hindi ako pumasok." Yung mga tipong ganun. Hindi nga lang normal kasi sa bawat messeage may "mahal ko". Okay. Inbox yun. I checked the sent items. I should look at his side, and that was the sent items. Yung mga unang message, ok pa. Wala akong nakitang "mahal ko". Pero tulad siya sa mga sinasabi niya sa akin. "Drink your meds". "Kain na po kayo." Yung totoo? Ano ba niya ako?
Hanggang sa kalagitnaan ng sent items, nakita ko na tinatawag na ring niyang "Mahal ko" yung lintik na babae na yun. Kung sino man yun. At may isang particular message ang nagpahinto sa akin sa ginagawa ko ... "Mahal ko, gawin na nating legal yung relasyon natin ..." yan ang sabi ng boyfriend ko dun sa mahal "daw" niya.
Yung moment na yun, napapikit ako. Si Lord agad ang tinanong ko. Kailangan ba talaga lahat ng sakit at paghihirap maramdaman ko ngayong araw na ito? Nagtataka ako kung bakit ang lakas ng loob niyang ipahawak sa akin ang cellphone niya nang hindi pa nagbubura ng messages. Tinatanong ko na rin ang sarili ko kung bakit pa siya sumama sa akin sa shooting. Bakit pa niya pinapahirapan at dinadamay ang sarili niya sa lahat ng gulong pinapasok ko? Bakit ba? Ano ba talaga niya ako?
Napansin niya atang hindi na talaga ako okay. Tulala na lang ako na nakatingin sa bintana ng bus. Ang totoo, ayoko ng mag isip. Yung kama ko ang naiisip ko sa mga oras na yun. But I shook my head and started to talk to myself. I need to hold on. Stay focused. Stop thinking nonsense. Specially, don't cry. It will ruin everything. I am their only hope. I can't afford to lose hope now.
Di ko pa masyadong maramdaman yung sakit. Di ko pa ba siya gaanong mahal para masaktan ng sobra? I feel betrayed. Feeling ko talaga natraydor ako at nagkamali na naman ako ng pinagkatiwalaan. But still, I let him stay by my side. Hindi dahil sa kailangan ko siya ngayon, kundi dahil nararamdaman kong totoong mahal niya ako. I let the night pass. Masama man ang loob ko, nagshooting kami ng kasama siya. Natulog pa kami sa iisang bubong.
Mapapasaya at maaasahan ko pa rin kaya siya? Should I think about our relationship? I'm so tired getting hurt. Please Lord, You know everything. Please let it stop if it will just hurt me.
At the end, I was hurt. I was tired. Accomplished nothing. Ayy meron pala. Yung powerpoint ko. Ang FS ko? Patay.
GOOD MORNIGHT.
RSS Feed